Hoe het is om Sri Lanka tijdens de corona-pandemie te bezoeken

Ongeveer twee uur nadat Sri Lanka had aangekondigd dat ze in januari 2021 hun grenzen zouden heropenen voor reizigers, kocht ik kaartjes om daarheen te gaan.

Ik woon in Hongkong, dat de pandemie goed heeft bestreden. Maar de afweging is dat het buitengewoon moeilijk was om overal naartoe te reizen.

Vanwege de strenge quarantaine verplichtingen van Hongkong zijn de meeste inwoners beperkt tot onze stad en kunnen ze niet eens de grens met het vasteland van China oversteken.

Normaal gesproken ben ik een hyper planner, maar bijna twee jaar van niet meer dan 30 kilometer van mijn appartement te gaan, was me tegen het hoofd gestoten. Het idee van een land in Azië dat openstaat voor toeristen was zo opwindend voor mij, dat ik niet eens veel onderzoek deed. Ik dacht namelijk dat ik het later zou kunnen oplossen en ervoor zou zorgen dat de regelgeving niet veranderde voorafgaand aan mijn reis.

Om Sri Lanka binnen te komen, had ik meer nodig dan een spontaan gekocht vliegtuigticket

De meeste bezoekers van de eilandnatie moeten tot 14 dagen doorbrengen in een  hotel of resort van "niveau één", wat betekent dat het een officiële overheids aanduiding heeft gekregen als een veilige, goedgekeurde plaats om in quarantaine te plaatsen.

Ik ben blij dat de quarantaine vlot is verlopen. Een paar dagen na mijn verblijf heeft Sri Lanka namelijk de regels versoepeld, waardoor gevaccineerde reizigers slechts één nacht in quarantaine mogen doorbrengen, op voorwaarde dat ze bij aankomst negatief testen. Ik ben immuun gecompromitteerd en ben stomverbaasd over het feit dat ik nog niet ben ingeënt -- dit heeft ten minste één laag FOMO verwijderd.

En dit was geen gewone quarantaine. Terwijl sommige plaatsen -- zoals Australië en China -- vereisen dat alle quarantainers in hun hotelkamer blijven, behalve wanneer ze PCR-tests krijgen, heeft Sri Lanka een innovatief derde pad bedacht.

Gasten mogen overal in het hotel of resort naartoe gaan en kunnen bepaalde vooraf goedgekeurde "bubbelattracties" bezoeken, mits ze aan strikte criteria voldoen. Ze mogen gedurende die twee weken ook in meer dan één accommodatie verblijven, zolang alle hotels op de eerste verdieping staan.

Op basis daarvan ging ik met een twee-in-één-deal van de Anantara-hotelgroep -- ik zou een week doorbrengen in het resort in Tangalle, op het zuidelijkste puntje van Sri Lanka, en vervolgens een week in een zusterhotel in Kalutara, aan de westkust.

Naast de kamers was ik in staat om mijn drie verplichte PCR-tests vooraf te betalen en de verplichte ziekteverzekering (slechts $ 12 om tot $ 50.000 aan ziekenhuiskosten te dekken) te kopen via de boekingsservice van het hotel, waardoor ik aan al mijn reisvereisten in één keer voldeed.

Nadat ik alles schriftelijk had bevestigd, stuurde ik de formulieren naar de website van Sri Lanka’s toerismebureau. Na  een paar spannende dagen van constant opfrissen, kreeg ik mijn toeristenvisum.

Ik plande 48 uur voor mijn vlucht een PCR-test en boekte vooraf een hotel om in quarantaine te plaatsen bij mijn terugkeer naar Hongkong (een must om in de eerste plaats de stad uit te mogen). Met alles in de hand -- letterlijk, zoals ik het allemaal uitprintte in geval van telefoonstoringen -- was ik klaar om te gaan.

De luchthaven van Hongkong was verlaten

Ook al was de luchthaven van Hong Kong verlaten, maar ik kwam nog steeds twee en een half uur voor mijn vlucht aan voor het geval er op het laatste moment nog snafu's waren. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb -- het leek alsof elk lid van het poortpersoneel bij HKG al mijn papierwerk in drievoud moest lezen. Maar ik kreeg uiteindelijk een instapkaart en ben in ongeveer 10 minuten door de beveiliging gevaren.

Ik had wat snacks en een lege bidon meegenomen, ervan uitgaande dat alles op de luchthaven gesloten zou zijn. Gelukkig waren er een paar bedrijven actief -- ik kon de geldautomaat gebruiken, een broodje kopen en mijn Hongkongse dollars inwisselen voor Sri Lankaanse roepies.

Mijn vlucht was behoorlijk leeg -- ik had het al geraden op basis van hoe wijd open de stoelkeuze-opties waren toen ik de dag ervoor online incheckte. Desondanks drong het cabinepersoneel er nog steeds op aan dat een tiental passagiers per sectie zouden instappen, om iedereen sociaal op afstand te houden.

Ik had een hele rij voor mezelf en absoluut geen stress over de vraag of er ruimte zou zijn om mijn bagage in de bagageruimte boven het hoofd op te bergen.

In plaats van uitgeprinte menu's waren er lijsten met beschikbare items op de schermen van de rugleuning, plus handige doekjes voor iedereen om de tv's mee schoon te maken voordat ze die aanraakten.

Bij aankomst in Sri Lanka vertrokken we zoals gewoonlijk. De veiligheidslijnen waren kort, maar iedereen -- zowel binnen- als buitenlands -- wachtte in twee korte rijen. Ik had de volle stapel papierwerk in mijn hand, samen met mijn paspoort, maar de agent vroeg alleen om mijn PCR-test te zien. Hij knikte me toe, stempelde mijn paspoort af en stuurde me op weg.

In de aankomsthal stond een vertegenwoordiger van mijn hotel te wachten. Een voorwaarde voor quarantaine is om geen openbaar vervoer te nemen. De Anantara had daarom van tevoren contact met me opgenomen om mijn vluchtgegevens te bevestigen en ervoor te zorgen dat er een privéauto zou wachten om me op te halen. De chauffeur droeg een masker en volledige PBM.

Toen ik eenmaal in het resort aankwam, nam een medewerker mijn bagage mee om te worden schoongemaakt voordat deze in mijn kamer werd afgezet. Voordat ik kon inchecken, ging ik naar een kiosk bij de parkeerplaats die was ingericht om PCR-tests uit te voeren. Mijn neus en mond werden schoongeveegd en daarna werd ik naar mijn kamer gestuurd, zonder contact met andere gasten.

Om het contact met anderen te minimaliseren in afwachting van de testresultaten, werd mij gevraagd om op mijn kamer te blijven en het ontbijt bij mij te laten bezorgen. Gratis ontbijt op bed, voor het geval ik in de afgelopen 72 uur coronavirus had opgelopen, leek me een behoorlijk aanbod.

Niemand mocht mijn kamer schoonmaken totdat de test negatief was -- en toen dat eenmaal gebeurde, had ik het resort volledig gerund, inclusief een zwembad, een spa, een fitnessruimte, drie restaurants en toegang tot het strand.

De lange weg naar huis

Drie dagen voordat ik het land zou verlaten, piepte mijn telefoon. Hongkong had een aantal van zijn quarantainevoorschriften bijgewerkt, waarin stond dat reizigers uit Australië, Nieuw-Zeeland en Singapore een week minder quarantainetijden konden krijgen.

Het nadeel? Hongkongers konden niet in een van die landen doorreizen, anders zouden ze in de war raken met iemand die nu onder de nieuwe regelgeving viel.

Dat betekende dat mijn terugvlucht naar huis -- weer via Singapore -- werd geannuleerd.

Het lukte me om een andere weg naar huis te vinden, maar daarvoor moest ik via Doha, dat helemaal in de tegenovergestelde richting ligt, en moest ik 13 uur overstappen.

Dit betekende ook dat ik mijn hotelinformatie in Hongkong moest bijwerken en dat ik op een maandag in plaats van op een zaterdag zou worden vrijgelaten, waardoor er weer een weekend naar de knoppen zou zijn.

Ken je de openingsscène in "Reality Bites", waarin het personage van Winona Ryders haar afstudeertoespraak opent door haar burgerservicenummer op te zeggen en te verklaren dat dit was wat ze het meest moest weten? Welnu, ik kan nu mijn paspoortnummer en vervaldatum opzeggen met mijn ogen dicht.

Om Sri Lanka te verlaten, had ik nog een PCR-test nodig. Dit was gemakkelijk online te boeken. Het was een drive-through-proces, dus ik nam een taxi en liet de chauffeur me erdoorheen brengen. Mijn resultaten werden binnen ongeveer 23 uur naar mij gemaild.

Met het papierwerk voltooid, uitgeprint in het zakencentrum van Hilton Colombo en in mijn handen was ik klaar om naar huis te gaan. Maar ik was niet klaar om te vertrekken.

Eenvoudig en online uw visum Sri Lanka aanvragen? Dat kan al in vijf minuten via het aanvraagformulier. Een visum voor Sri Lanka verkrijgt u al vanaf € 44,95 per persoon.